challapalli swaroopa rani

అసమానతకు శాశ్వత చిరునామా ‘మనుస్మృతి’                                                                              చల్లపల్లి స్వరూపరాణి చరిత్రకారులు ఎంతసేపటికీ భారత్ పై మహ్మదీయుల దండయాత్రల గురించి రాయడంతో పుస్తకాలు నింపేశారని, నిజానికి హిందూ ఇండియాపై మహ్మదీయుల దురాక్రమణ కంటే అంతకు ముందు బౌద్ధ ఇండియాని బ్రాహ్మణ వాదులు దురాక్రమించారని ముస్లింలు రాకపూర్వం జరిగిన భారతదేశ చరిత్ర మొత్తం బౌద్దులకూ, బ్రాహ్మణవాదులకూ మధ్య జరిగిన సంఘర్షణే అని అంబేద్కర్ అంటారు. ఆ చరిత్రలో ‘మనుస్మృతి’ రచన ఒక ముఖ్యమైన అధ్యాయం. మనుస్మృతి ఒక మత గ్రంధమో లేక కాల్పనిక కావ్యమో కాదు. అది ఒక ‘అధర్మశాస్త్రం’ మనుస్మృతి రచనకూ భారత రాజకీయ చరిత్రతో కొంతకాలం ప్రత్యక్ష సంబంధం, మరికొంతకాలం పరోక్ష సంబంధం ఉంది. బౌద్దాన్ని ఈదేశపు సాంస్కృతిక అస్తిత్వంగా అధికారికంగా ప్రకటించిన మౌర్య అశోకుడు తన పరిపాలనను బౌద్ధ ధర్మ సూత్రాలకు అనుగుణంగా సాగించడమే కాదు తన రాజ్యంలో వైదిక క్రతువులైన యజ్ఞ యాగాలనూ, జంతు బలులనూ నిషేధించాడు. దీనితో బ్రాహ్మణులకు ప్రాధాన్యత లేకుండా పోయింది. దానికంటే బౌద్ధం వైదిక బ్రాహ్మణ మతాన్నీ,

చీకటి ఋతువు                                                         చల్లపల్లి స్వరూపరాణి బోధిసత్వుడు సమత, కరుణలు విత్తిన ఈనేల ఇప్పుడు శాపగ్రస్త బీడుభూమి వివేకం వికసించని ఇసుక పర్ర నిష్క్రియా పరత్వం ఆవులించే భీతావహ మౌన లోగిలి ప్రశ్నలు మొలవని స్మశాన స్థలం... జంతువుల్ని పూజించి ఆడపిల్లల బతుకులు బుగ్గిపాలు చేసే ఈ దేశం పేరు వాకపల్లి, కథువా, ఉన్నావ్, వరంగల్, హైదరాబాద్, అసీఫాబాద్... పేరేదైనా మదోన్మాదం దీని సర్వనామం హత్యాచారం దీని చిరునామా... ఇక్కడ గుడిలో బడిలో ఇంట్లో వీధిలో ఒక దాహం బుసలు కొడుతుంది... కూతుళ్ళు, భార్యలు, తల్లులు తప్ప స్త్రీలు ఉండకూడని చోటు యిది... ఇక్కడ ఆడ శరీరాలు తప్ప ఆడ వ్యక్తులకు స్థానం లేదని అనధికార ‘ఫత్వా’ జారీ అయింది... కులం, ధనం కూడబలుక్కుంటాయిక్కడ నేరస్థుడి పుట్టుక అతనికి శిక్ష ఖరారు చేస్తుంది తరాలు గడిచినా ఎప్పటికప్పుడు సరికొత్త మను శిక్షాస్మృతి గొంతు సవరించుకుని బోర విరుచుకుంటుంది... దొర కోరుకున్నట్టే ఓడిపోయిన మనుషులు మెదడు కూడా పోగొట్టుకుని మూకలుగా మిగిలిపోయిన చోటు... రాజు ఆశించినట్టే కూలిపోయిన జనం పిడికిళ్ళుగా మొలకెత్తకుండా హంతకుడికి వంతపాడే పీల గొంతు

బరిగీత                                              చల్లపల్లి స్వరూపరాణి గొంతుకు కత్తి వేలాడేసుకుని నెత్తురోడుతున్న కల్లోల బతుకులు అనివార్యంగా చౌరస్తామీదకొచ్చి జానెడు పౌరసత్వం కోసం యిప్పుడు బరిగీత మీద నుంచోక తప్పలేదు... ఏరోజుకారోజు ‘శీల పరీక్ష’ సర్కస్ తాడు మీద నడవడం... ఆదివాసీ మనిషి చెట్టు వేళ్ళమీద గొడ్డలి గురిపెడితే ఎప్పటికప్పుడు అడవి తన ఆనవాలని నెత్తురోడ్చి మరీ నిరూపించుకోవల్సి రావడం... ఏపూటకాపూట అభద్రతని చప్పరిస్తూ రాజ్యం కణత మీద తూటా గుచ్చితే ఉన్నపాటున ఊరు ఖాళీ చెయ్యాల్సి రావడం... నోరుండగా నాలిక కత్తిరించడం నిలువెత్తు మనిషి నుంచి నీడ మాయమవ్వడం ఈ మట్టిలో తన పాదముద్రలు పాతేసుకున్న మూలవాసిని రాత్రికి రాత్రి దేశం నుంచి వెలెయ్యడం... యింతకీ కాందిశీకుడంటే ఎవురు బాబయ్యా! ఐదారు వేల ఏళ్ల పత్రాలు, సాక్ష్యాలూ ఇనప్పెట్టెలో దాచుకుని అడగ్గానే చూపెట్టడానికి వీపుకు కట్టుకు తిరగలేని వెర్రిబాగులోడా? తన దేహాన్ని ఎరువేసి ఈమన్నులో చెమట మళ్ళు పారించి సంపదని దేశం గరిసెలకెత్తినోడా? ఎండలో వానలో మంచులో మబ్బులో చావు సరిహద్దులో నిల్చుని దేశానికి పహారా కాసినోడా? సెంటు నేలపై

తాటక దండకం                                                                                       చల్లపల్లి స్వరూపరాణి దేశమంటే మట్టీ మశానాలూ మల మూత్రాలూ, గుడి గోపురాలూ కాదురా! కష్ట జీవుల్ది ఈదేశం... దేవుడి పేరు చెప్పి మనుషుల్ని దెయ్యంలా పీడించే సైతాన్, అసలు నువ్వేరా, ఈదేశానికి పట్టిన చీడ పుగుగువి ! ఒరే, నువ్వు కడుపుకి అన్నం తింటున్నావా! తిండి పేరు చెప్పి నరమాంసం బొక్కుతున్నావ్! పరిశుద్ధం, స్వచ్చం అంటా దేశాన్ని గంగానదిని చేసేవ్ కదరా! నీ దేశభక్తి సంబడం చెవలకి బో ఇంపుగా ఉందిలేగానీ నీ మనుషుల్లో ఒక్కడంటే ఒక్కడు మిలిట్రీకెల్లిన మొగోడున్నాడా చెప్పు ! అందరి మాయ ముంతలూ అడిగే మొనగోడు సిమింటువి ఏదీ, నీ అజాంబ్రం చూపియ్! ఎక్కడోడివి... యాడోడివిరావిరా! అసలు నువ్వు ఏవూరికన్నా గడ్డెత్తినోడివేనా? ఆడి కన్ను మన్నైపోను! ఏదేవుడు చెప్పేడురా నీకు ఈనేలని నెత్తురులో ముంచమనీ! నీకు దూం తగల... నీకు అచ్చరం విలువేందో తెలుసా! చదువుకునే పిల్లోళ్ళ మీదపడి ఏడిసి చస్తన్నావ్ ముదనష్టపోడా! నీకు గత్తరొచ్చిపోను! ఎన్నడన్నా నువ్ పుస్తకాల మొకం చూస్తే గ్రంధాలయం తగలబెట్టవురా తలకి మాసిన సన్నాసీ! మా ఉసురు తగుల