challapalli swaroopa rani

అక్షర సునామీ _________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి అతడు వెలివాడల మూగరోదనకు మండే గొంతునిచ్చినవాడు ప్రభుత్వాసుపత్రి మార్చురీలోని అనాధ శవాల మూల్గులను తన కవిత్వంలో రికార్డ్ చేసినవాడు తెలుగు భాషకు వాడ నుడికారపు సొబగులద్దినవాడు చెడు కళ్లాలకు, కుక్కి మంచాలకు పళ్ళెంలో మెతుకుల కోసం ఎగిరే అలగా తల్లులు మార్త, మరియలకు సాహిత్య గౌరవాన్ని తొడిగినవాడు అతడు అగ్ర పీఠాలు, అవి ఏర్పరిచిన రీతి రివావాజుల మీద పిడికెడు మన్నుబోసి వెళ్ళినవాడు వెయ్యేళ్ళ సాహిత్య చరిత్రపై డబ్బాడు తారు కుమ్మరించి సాహిత్య పురవీధుల్ని మట్టి భాషతో శుభ్రపరిచి పెచ్చులూడిన పాదాలతో చిందు ఆడించినవాడు అతడు కరుడుగట్టిన కాలాన్ని వొడిసిపట్టుకుని నల్ల సిరాతో తడిపి సాధికారికంగా ముద్దాడినవాడు తెలుగు ఛందస్సుకు ధిక్కారాన్ని అలంకరించినవాడు అతని రాతలు చూశాకే తెల్సింది అక్షరం అంటే సలసల మండే అగ్ని కణమని అందుకే అతడు మన్నులో క్షయమైపోయినా అతని చేతిలో పదునెక్కిన అక్షరం అక్షయంగా మెరుస్తూనే వుంది తలయెత్తుకుని నిర్భయంగా నడుస్తూనే వుంది అవును నగేష్ అంటే మెదడుని రంపంతో కోసే అక్షర సునామీ! ( మద్దూరి నగేష్ బాబు స్మృతిలో )

ప్రేమలు పూయని నేల ------------చల్లపల్లి స్వరూపరాణి వర్షాకాలము గడిచిపోయినది చలికాలము దాటిపోయినది మోదుగుపూలు విరగబూయు కాలము వచ్చినది పుప్పొడి పానుపుమీద మిణుగురు కాంతిలో ప్రేమ పొట్లం విప్పుకుందాం ప్రేయసీ, రమ్మంటివి ఒకేఒక్క నులివెచ్చటి స్పర్శ కోసం యుగాలనుంచీ ఊరిచివర నిల్చుని వేచివున్న నల్లనిదానను ఎండపొడ సోకి నా దేహం కమిలిపోయింది నువ్వు అతి మనోహరుడవు వరిచేలో తుంగ పరకలు కూడా తెంపలేనంత సుకుమారుడవు నల్లనిదానవైననూ తూరుపు కనుమలంత సొగసైన దానవు భాగ్యనగరమంత సౌందర్యవంతురాలవు మహర్ సైన్యము వలె శౌర్యం గలదానవు అని నువ్వు నాతో చెప్పినప్పుడు నా రక్తం సముద్రపు కెరటమైంది అయినా, ప్రేమ మరణమంత బలమైనది కులం పాతాళమంత దయలేనిది అది చిమ్మిన మంటల్లో నా అవయవాలు కమురుకు పోయినవి నా ఎముకలు దాని కపటత్వం కింద నుగ్గయినవి నీ దేవుడు నా గర్బస్థ పిండాన్ని శూలంతో పొడిచి చంపాడు మన ప్రేమ హోమ గుండంలో నుసి సఖుడా, నీ ధవళ వనంలో మొలిచిన పల్లేరు కాయలు గచ్చ పొదలు నా మనసును ఛిద్రం చేశాయి చెలమ కోసం ఎడారిలో వెదకడం ఎంత అవివేకమో తెలిసేలోగా నేను చాలాసార్లు చచ్చిపోయాను అవును ఇది ప్రేమలు పూయని బంజరు నేల 13.2.2019

ప్రత్యామ్నాయ సంస్కరణవాది నాసరయ్య _____________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి ఈ దేశంలో కులాన్ని సృష్టించడానికి మతపరమైన ఆమోదముద్ర వేసుకున్న వైదిక బ్రాహ్మణ వాదానికి ప్రత్యామ్నాయంగా అనేక మత వుద్యమాలు ఆవిర్భవించాయి. ప్రాచీనకాలంలో చార్వాక, లోకాయతులు, జైనం, బౌద్ధం, మధ్యయుగాలలో వీరశైవం తర్వాత ప్రాంతీయంగా అనేక చిన్న చిన్న మత ఉద్యమాలు కులాన్ని పెంచి పోషించిన వైదిక కర్మ కాండలకు వ్యతిరేకంగా అణగారిన ప్రజానీకాన్ని చైతన్య పరిచాయి. బ్రిటీష్ వారు, క్రైస్తవ మతం ఈ దేశంలో ప్రవేశించకముందే అనగా మధ్యయుగాల చివరిదశలో దేశ వ్యాప్తంగానూ ఆంధ్ర దేశంలోని వివిధ ప్రాంతాలలోనూ భక్తి వుద్యమ కారులు వైదిక బ్రాహ్మణ మతానికి దాని తాలూకు కుల తత్వం, విగ్రహారాధన, యజ్ఞయాగాది క్రతువులు, హింసాత్మక జంతు బలులు మొదలైనవాటికి వ్యతిరేకంగా ప్రజలను ముఖ్యంగా క్రింది కులాలను చైతన్యపరుస్తూ వచ్చారు. ఆంధ్రదేశంలో పోతులూరి వీరబ్రహ్మం తాత్విక చింతనతో పాటు ‘రామానుజ మతం’, ‘మాగంటి వారి మతం’, ‘నాసరయ్య మతం’ మొదలైనవి బ్రిటీష్ వారి క్రైస్తవం ప్రజల్లో వ్యాప్తి కాక పూర్వం ప్రజలలో మూఢాచారాల పట్ల చైతన్యాన్ని రగిల్చి వారిని సంస్కారవంతులుగా తీర్చిదిద్దాయన వచ్చును.

రెండు గ్లాసుల అభ్యుదయం _________________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి అందరి కలల్నీ మేమే కంటాం అందరి జీవితాల్నీ మేమే జీవిస్తాం  మీ కలాల్ని హైజాక్ చేస్తాం ఎందుకంటే మేము ప్రగతిశీల’కులం’ మేము పుల్లలు ఎగదోసి రగిలించిన మంటల్లో తగలబడిపోయే పీతల్ని మేమే గట్టెక్కిస్తాం ఎందుకంటే సంస్కర్తలం మేమే! మీకంత లేదు గమ్మునుండండి... కావాలంటే ఓ అవార్డు మొహాన కొడతాం శాలువా దుప్పట్ల కింద మునగరదీసుకుని పడుకోండి! అభుదయాన్ని మేము పైనుంచి ఎత్తిపోస్తే మీరు దోసిలితో తాగాలి కలలుగనే అర్హత మీకెక్కడిది? అన్ని ఆలోచనల కూరగాయలు సంతలో కొనుక్కుని పుడుతూనే చంకన పెట్టుకొచ్చినవాళ్ళం... అవసరాన్నిబట్టి ఒక్కొక్కటీ వాడుకుంటాం కావాలంటే అన్నీ కలగలుపు వేసుకుంటాం ఏ కండవా అయినా కప్పుకుంటాం సంస్కర్తలం, సామ్యవాదులం మేమే! హేతువాదులంతా మా కులస్తులు నాస్తికత్వానిది మా పక్కిల్లేే స్త్రీవాదం మా తోబుట్టువు ఏ వాదమైనా మా కట్టు బానిసే మా చూరు నీడన తలదాచుకోవడం తప్ప కులం తక్కువ శూర్పణఖలకు ఆకాశం ఎందుకు? ఆకాశాలూ, అవకాశాలూ మావే అప్పుడెప్పుడో మేం నరికి పడేసిన రేణుకనీ, ఇంటి నుంచి గెంటేసిన క

చెరువు --------------------------------------- చల్లపల్లి స్వరూపరాణి ఆసాముల బర్రె గొడ్లు మమ్మల్ని చూసి  గొల్లున నవ్వాయి మా ఊరి చెరువు గట్టున వాడ పరువు ఉరితీయబడింది చెరువు దగ్గర గొడ్డుకున్నపాటి విలువ మనిషికి లేకపోవడమే కదా ఇక్కడి విషాదం! ఎవరికైనా ఊరి చెరువంటే ఓ పిల్లతెమ్మెర జ్ఞాపకం మనసుని మెత్తగా తడుముతుంది మాకు మాత్రం చెరువనగానే నీటి అలల మీద నుంచి ఓ త్రాచుపాము సర్రున లేచి కసుక్కున కాటేసినట్టు దడుపు జ్వరం ఆవహిస్తుంది బిందెడు నీళ్ళ కోసం మా ఆడతనం ఊరిచేతిలో లెక్కలేనన్ని పరాభవాలు దిగమింగుకుంది గుక్కెడు నీళ్ళ కోసం గొంతెండిన వాడ చెరువు ఒడ్డున ఒట్టికుండలతో అంగలార్చిన దృశ్యం నా కంటి రెటీనా నుంచి ఇంకా తొలగిపోలేదు ఎండాకాలపు చెరువులో నత్తగుల్లలు, ఆల్చిప్పల సంబరాలు ఒడినిండా ఏరుకొచ్చుకున్న బాడీ ఫ్రాకులు ఒడ్డు నుంచి వినబడే ఒక్క అదలాయింపుతో బిక్కచచ్చిపోయేవి చెరువులో ఆడుకోడానికి కాసింత స్వేచ్ఛ కూడాలేని మా బాల్యం ఆ చెరువొడ్డునే నెర్రెలిచ్చిపోయింది మాకు చెరువంటే పిడికెడు తీపి గురుతులు కాదు ఊరూ వాడల మధ్య విస్తరించిన సహారా ఎడారి... మా వూరిలో చెరువు మాయమైనా దానిలో నిండిన నెత్తుటి జ

కవిత్వం -------------------------చల్లపల్లి స్వరూపరాణి నెత్తుటి వాగులు, కన్నీటి ఊటలు చెమట కాలవల్లో నానిపోయిన దళన కవిత్వం మాకక్కర్లేదు... వెలివాడలు, కారపు చెడులు, రాచపుండూరులు ఇకపై మా కలాలకు వేలాడకూడదు... చీపురు కట్టలు, పేడ తట్టలు కక్కీసు దొడ్లు, వొనుకుల డొంకల వర్ణనతో మా పద్యాలు మలిగిపోకూడదు... గొంతులో ఆంక్షల రాళ్ళు అడ్డుపడకుండా నా పాట సాఫీగా సాగిపోవాలి.. ఉక్కపోతలు, అడ్డుకట్టలు దాటుకుని అక్షర పావురం హాయిగా ఎగరాలి... రక్తపు మరకలంటని రోజుల పేజీలు మాకు కావాలి ... మా పిల్లల కుంచెలు, పాళీలు నెత్తురులో ముంచనక్కర్లేని రోజొకటి కావాలి... వాళ్ళు ప్రేమ కావ్యాలు అల్లుకోవాలి ప్రకృతిలోని ప్రతి అందాన్ని సాధికారికంగా అనుభవించాలి... భూగోళం మీద ఠీవిగా నిలబడి ఆకాశపు కొమ్మ వొంచి చుక్కల్ని తుంచుకోవాలి... మా పిల్లలు సమాజపు యిరుకు సందుల్లోంచి బయటకొచ్చి సువిశాల ప్రపంచపు వాకిలి తెరవాలి... మా ఆడపిల్లలు ఈ ప్రపంచం మాదనే ధీమా పొందాలి... వారు కొండకోనల్లో వాగువంకల్లో సింహాల వలే తిరగాలి... మా పిల్లలకు అవధుల్లేని స్వేచ్చ కావాలి... కళ్ళారా కలలు కనడానికి షరతులు లేని హామీ

మట్టిపూల సింగిడి ________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి దారి పొడుగునా పారిన నెత్తుటి వాగులు  చరిత్ర పేజీల నిండా పరుచుకున్న కన్నీటి సరస్సులు పెంట పోగులైన నల్ల శవాలు తెలుపు రంగు సాగించిన ఉన్మత్త క్రీడ కాదా! కాదని బుకాయించకే తెల్ల నక్కా! తెల్ల భాస్వరం కాలబెట్టిన గుడిసెల చిట్టా ఎంతని చెప్పను! తెలుపంటే అర్ధం తారుమారై అది హంతకుడి అసలు రంగని ఎప్పుడో రుజువైంది అయినా రక్తం రుచి మరిగిన తెల్ల మృగాలకేం తెలుసు నల్ల ద్రాక్ష కమ్మదనం! ఒట్టిచేతులతో పెంటలెత్తి లోకం మురికిని తట్టల్లో మోసిన త్యాగం భాష నలుపు కాక ఇంకేంది? ఆరుగాలం చాకిరీలో మాగిపోయి దేశానికింత తిండి పెట్టిన మట్టిచేతులు నేరేడు పండ్లే మరి! పొయ్యి మీదకీ పొయ్యి కిందకీ పొద్దంతా ఎతుకులాడే పాచీర తల్లి నల్లతుమ్మ గాక నాజూకు తీగ ఎట్టౌతది? నలుపంటే ఓ పరాభవాల పరంపర ఉగ్గబట్టుకున్న కారుమబ్బు నలుపంటే కర్ర పెత్తనాల్ని బోనులో నిలబెట్టే నిలువెత్తు నిరసన నలుపంటే ఓ పెనుమంటల పెనుగులాట నలుపంటే వాన ఎలిసిపోయాక కొత్త పొద్దై పొడిచే ఓ వరదగుడి మట్టిపూల సింగిడి ఎప్పటికైనా నల్లవజ్రం మెరుపుకి ప్రపంచం తెల్లమొహం వెయ్యాల్సి

ఆరడుగుల గడ్డపార __________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి తెగిపడిన అంగం తినిపారేసిన బొమిక  మురికి కూపం బతుకు అన్నీ విదుల్చుకుని లేచి నిలబడింది ఆ బొమ్మ... ఏదోలే! శుభ్రంగా ఒక బొమ్మ ఉంది మనకి అనుకుంది అది నిలబడ్డ పల్లె... గ్రామ దేవతకు మల్లె ఏడాదికోమారు కొబ్బరికాయ కొట్టి దండం పెట్టుకుంది... పోనీలే! గోచిపాత వాడకి ఓ బులుగు ప్యాంటు బొమ్మ అనుకుంది వూరు... బొమ్మచుట్టూ చేరి గోలీలు ఆడుకునే చినిగిన నిక్కర్లు బొమ్మ చేతి పుస్తకం అందుకున్నాయి... చీమిడి ముక్కు లాగులు ఇస్త్రీ చేసిన ప్యాంటూ, షర్టు అయ్యాయి అచ్చం బొమ్మలాగే... ముసిముసిగా నవ్వుకుంది బొమ్మ క్రాఫ్ సవరించుకుంటూ... జరీ కట్టు పంచెల్ని చూసి ధబీమని లేచి నుంచునే కుక్కి మంచాలు బొమ్మని చూసి నిటారుగా నిలబడడం నేర్చుకున్నాయి... ఈ మిడిమేలం ఆ బొమ్మ వచ్చినాకే గొణుక్కున్నాయి వూరి అరుగులు... ఎప్పటినుంచో నాలుగేళ్ళ మొండి చేతితో నెట్టుకొస్తున్న పూరి గుడిసెలకి ఉన్నట్టుండి బొట్టేళ్ళు మొలుచుకొచ్చాయి... ఈసారి బొమ్మ బిగ్గరగానే నవ్వింది మెడలో టై సరిచేసుకుంటూ... వీపున ఎవరో గట్టిగా చరిచినట్టు ఉలిక్కిపడింది వూరు బొమ్మని తేరిపార చూసింది తాటాకు గుడిసెల ముందు దిగాలుగ

తూనికలు-కొలతలు ________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి మనుషులు కురచౌతారు ఆజానుబాహులు  గిడసబారిపోతారు ఏ తర్కానికీ అందని గతిలేని లోకమిది... మనిషి కోసం పరితపించి జీవితాన్ని పోగొట్టుకున్నవాడి నవ్వును లిట్మస్ టెస్ట్ కి పంపుతారు... చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకపోయినా మెరిసే కంటి కాంతిని స్కేలుతో కొలుస్తారు... కుళ్ళబొడిచినా పైకెత్తిన తలని తూకం వేస్తారు చచ్చిపోయినవాడి కళ్ళల్లో వేలుపెట్టి చూస్తారు... గట్టి గట్టి నినాదాలు ఇచ్చే నాలుకలు ఒదులౌతాయి... భిన్నాభిప్ర్రాయం పీక నొక్కి ఐక్యత సన్నాయి రాగమందుకుంటారు... మేటలు వేసిన కీర్తి మీద పీటేసుకుని కూర్చుందామనుకుంటారు... ప్రవాహాన్ని ఆపి తమ గుంజకి కట్టేసుకుందామనుకుంటారు... కట్లు తెంపుకు పోతున్న మందని చూసి అసహనంతో అబ్బిళ్ళు కొరుకుతారు... ఆరడుగుల చాతీ అంగుళానికి కుదించుకుపోతుంది... పువ్వులు వికసిస్తాయని ఆలోచనలు ఒరుసుకుంటూ ముందుకే నడుస్తాయని వాళ్లకి ఎవరు చెబుతారు? 18.04.2019

సమాధుల పండగ _________________చల్లపల్లి స్వరూపరాణి సమాధుల పండగ రోజు వానకి కొట్టుకుపోయిన మట్టిలో  జ్ఞాపకాలను పోగుచేసుకుని సున్నాలు, పూలతో అలంకరించి కొవ్వొత్తులు వెలిగించడం రోజూ సిలువెక్కే మనుషులకు ఎంత ఊరట! నిజానికి ఒక సమాధి ఎప్పుడూ నా లోపల ఉంటుంది ఒక చావు నా వెంట తిరుగుతూ ఉంటుంది రోజూ నాలుగైదు సార్లు సిలువపై చచ్చిపోయి మర్నాడు పొద్దున తూరుపు సమాధి చీల్చుకుని సూర్యుడితోపాటు బైటకు రావడం అలవాటే... బతుకు క్యాలండర్లో పర్వదినాల కంటే శ్రమల దినాలే ఎక్కువ పెళ్లి వూరేగింపులో వున్నా లోపల ఒక శవయాత్ర జరుగుతూనే ఉంటుంది బతకడానికి ఏడేడు తరాలు పొందిన చావు యాతన తలపోస్తూ అనంతంగా సాగే ముసలి తల్లి వొలపోత లోపలెక్కడో వినిపిస్తూనే ఉంటుంది మంచి పోరాటం పోరాడేవారికి చావు ఓ అనివార్యమైన పెనుగులాట సమాధి రాడనే ఒక అబద్ధాన్ని ఇష్టంగా నమ్మడం నమ్మకమే చావుని జయించే గొప్ప జీవ లక్షణం *శ్రీలంక మృతులకు ప్రేమతో ...కన్నీళ్ళతో 21.04.2019